கல்விமான்கள்

குறிப்பு: இந்தக் கவிதை வார்ப்பு பத்திரிக்கையில் பிரசுரமாகியது.

என் தாயின் மடிதனிலே

ஏழாவது மகவு நான்

என் முன்னே ஆறு பேர்

என்னோடு ஏழு பேர்

பெற்றோர் எடுத்தனர் முடிவு அன்று

பெத்ததெல்லாம் போதும் என்று

எட்டாவதாய் இனியொன்று

எக்காலமும் வேண்டாம் என்று

ஏழு பேர் இருந்தபோதும்

என்னைப் போல் எவருமில்லை

ஏழும் ஏழு விதம்

எனக்கென தனி விதம்

கடைக்குட்டி ஆயினேன்

கடை கடையாய் ஓடினேன்

கடனாய்க் காபி வாங்கினேன்

தாயின் தலைவலி தீர உதவினேன்

செருப்பில்லா பாதங்கள்

தெருவெல்லாம் என் போன்ற சிறுவர்கள்

நாலு கிலோ மீட்டர் நடையைக் கட்டி

நாங்கள் கற்றோம் நாலெழுத்து

காலை சென்றேன் பள்ளிக்கு

கிழிஞ்ச ட்ரவுசரோடும்

கிளுகிளுக்கும் அட்டை போட்ட

கிழிஞ்சு போன நோட்டோடும்

பள்ளிக் கூடம் முடிந்து வந்து

பம்பரங்கள் சுற்றினேன்

பால்கரக்கும் பசு மாட்டினை

பக்குவமாய்க் குளிப்பாட்டினேன்

காலம் கடந்திட்டாலும்

கடந்த காலம் மறக்கவில்லை

கற்றறிந்த கல்வி அன்று

கஞ்சி ஊத்துது எனக்கு இன்று

கல்வி கற்றுத் தந்திட்டக்

கல்விமான்களை நினைக்கிறேன்

காலமெல்லாம் நன்றி சொல்லி

களிப்புடனே வாழ்கிறேன்